سرم رو پاش بود داشت موهامو شونه میکرد، لپتاپش رو هم رو نوک زانوهاش بسختی جا داده بود، روبروی صورت من ، تو خماری شونه کردن گیسام شروع کردم کاروان بنان رو خوندن، اونم یجاهاییش همراهیم میکرد.انقدر خوب خوندم که باور نمیکردم خودم بودم، میدونستم ممکنه دیگه نتونم اونشکلی بخونمش، حسرت خوردم که ضبط نشده...
